படத்தின் டைட்டில் ஆரம்பத்தில் காமிக்கும் ரத்தம் கடைசி காட்சி வரை ரத்தம் சசி குமார் மற்றும் அவர் கூட்டணிக்கு ரத்தம் தான் பிடிக்குமா என்பது தெரியவில்லை. இல்லை குருநாதர் பாலா பாணியை அப்படியே பின்பற்றுகிறார என்றும் தெரியவில்லை தன் முதல் படத்தில் இருந்து ரத்தம் தான் பிடிக்கும் போல இருக்கு சுப்ரமணிய புறத்தில் ஆரம்பித்த அருவா வெட்டு கத்தி ரத்தம் இதை தவிர வேறு கோணத்தில் யோசிக்க மாட்டாரா
இது சசிக்குமார் கேரக்டருக்கு ஏத்த ரத்த கலர் போல… எப்பவும்இ போல மக்களை குடும்பம் பாசம் செண்டிமெண்ட் இருக்கிற மாதிரி ஒரு கதை எப்பவும் போல ஒரே மாதிரியான காதல் காட்சிகள் இது தான் இந்த கிடாரி.மற்றப்படி பெருசா எதுவும் இல்லை
தென் மாவட்டங்களில் துரோகத்துக்கு கிடைக்கிற பழிக்கு பழி தான் கதையின் சாராம்சம். எப்பவும் போல வெட்டு ககுத்து அருவா என்று என்ன எப்பவும் மதுரை என்று வருவார் இந்த வாட்டி மதுரை தப்பித்து சாத்தூர்.
சாத்தூர் சுத்துப்பட்டு ஏரியாக்களில் பெரிய தலைகட்டு யார் என்றால் அது கொம்பனாக வரும் வேல ராமமூர்த்தி தான்.
எந்த இடம் யாரிடமிருந்து யாருக்கு கை மாறினாலும் அதில் இவர்களின் கைநாட்டு இல்லாமல் மாறாது. விளைவு ஊருக்குள் அத்தனை பேர் அவரை போட்டுத் தள்ள வெறியுடன் காத்திருக்கிறார்கள்.
முதல் காட்சியில் ரத்தம் வழிந்தோட அந்த ரத்த வழிதலோடு ஒரு கை நீள்கிறது…
அவர் வேறு யாருமல்ல… வேல ராமமூர்த்தி தான். வர்ற பாதி பேர் இவரால குத்துப் பட்டவங்கதான்யா… என்று டாக்டரே சலித்துக் கொண்டு வெட்டுப்பட்டு வந்திருப்பது யார் என்று பார்த்தால் அவரையே குத்திப்போட்டு படுக்கையில் போட்டு வந்திருக்கிறார்கள்.
வேல ராமமூர்த்தியை யார் கொன்றது..? இந்த கேள்விக்கு ஒவ்வொரு வில்லனாக ப்ளாஷ்பேக் போட்டு அது சம்பந்தமான சம்பவங்களோடு அடுத்தடுத்த காட்சிகள் விரிந்து விடை சொல்வது தான் கிளைமாக்ஸ்.
வழக்கமான வன்முறை சம்பவங்கள் தான் மொத்தப்படமும்! அதை கொஞ்சம் கொடூரமாக கையாண்டிருக்கிற விதத்தில் இயக்குநர் பிரசாத் முருகேசன் கொஞ்சம் வக்கிரமானர் என்று தோன்றவைக்குறது
ஊரில் பெரிய ஆள் என்று சொல்லிக்கொள்கிற அத்தனை பேருக்கும் ஒரு விசுவாசி இருப்பான் அவர் தான்எப்பவும்போல ஹீரோ சசிக்குமார்.
இவரைத் தாண்டி யாரும் கொம்பையா பாண்டியனை கை வைக்க முடியாது. அப்படி ஒரு பாதுகாப்பு அரணாக கம்பீரம் காட்டுகிறார்.
அதே சமயத்தில் நிகிலா விமல் உடனான காதல் காட்சியிலும் அதே முறுக்கல் எதற்கு என்கிற கேள்வியும் எழாமல் இல்லை.காதல் வரவில்லை என்றால் விட்டு விடவேண்டியதுதானே எல்லா படத்திலும் ஒரே மாதிரியான காதல் காட்சிகள் அலுத்து மட்டும் இல்லை வெறுத்தும் போச்சு
சசிக்குமாரை விரட்டி விரட்டி காதலிப்பதற்காகவே உலா வருகிறது இளஞ்சிட்டு நிகிலா விமல். ஆனால் நடிப்பில் நாடோடிகள் அனன்யானை காப்பி அடிக்கிறார். அவரிடமிருந்து அந்த சிணுங்கல் நிகிலாவிடம் இல்லை என்பது உண்மை.
படம் முழுக்க மீசையை முறுக்கிக் கொண்டு வருபவர் சசிகுமார் என்றாலும் படத்தில் ஸ்கோப் என்பது கொம்பையா பாண்டியனாக வரும் வேல ராமமூர்த்திக்குத் தான். சசிகுமார் ஹீரோ என்ற ஒரு பெயர் மட்டும் தான்
மனுஷன் அந்த குத்திக் கம்பை தூக்கிக் கொண்டு கோவணத்தோடு வீட்டை விட்டு கிளம்பி ஓடி வருகையில் பார்க்கும் வீரம் இன்றைக்கும் கிராமப் புறங்களில் அப்படி சில கேரக்டர்களை ஞாபகப்படுத்துகிறது. முழுப்படத்திலும் தனது நடிப்புத் திறமை மொத்தத்தையும் மிச்சம் வைக்காமல் இறக்கி வைத்திருக்கிறார்.
அவரது மகனாக வரும் கவிஞர் வசுமித்ரா, அவரது மாமனாராக வரும் எழுத்தாளர் மு.ராமசாமி ஆகியோரின் கதாபாத்திரங்களும் சூடும் சொரணையும் மிக்கவை.
வெள்ளையும் சொள்ளையுமாக ஊருக்குள் வெட்டி பஞ்சாயத்து பேசித்திரியும் ஓ.கே.கே சுந்தர் அன்கோவின் சீரியஸ் பஞ்சாயத்து கூட காமெடியாக காமெடி என்ற பெயரில் கழுத்து அறுப்பு.
நீண்டநாளுக்குப் பிறகு திரையில் நெப்போலியனைப் பார்க்க முடிகிறது. கம்பீரம் குறையவில்லை என்றாலும் யதார்த்தத்தை மீறித் தெரிகிறார். நெப்போலியன் வரவு நல்வரவு சிறிது நேரம் வந்தாலும் வேலா ராமமூர்த்தியை முழுங்கிவிட்டுபோகிறார்.
”உன்னோட சக்திக்கு என்னோட முந்தானையைத் தான்யா தூக்க முடிஞ்சது” வசனம் பேசும் சுஜா வருணீ நடிப்பில் பிரமிக்க வைக்குறார் இதுவரை சதையை மட்டும் காண்பித்த சுஜா எந்நாளும் நடிக்க முடியும் என்பதை நிருபித்துள்ளார். கிடாரி கொம்பன் ரெண்டுபேருல யாரவது ஒருத்தன் சாவு வேணும் அப்பத்தான் என்மகன் சாவுக்கு அர்த்தம் கிடைக்கும் என்று பேசி நடிக்கும் இடம் துரோகத்தின் உச்சம்.
படம் முழுக்க கத்திக்கும், ரத்தத்துக்கும் வேலைகளை பிரித்துக் கொடுத்து பயமுறுத்தினாலும் இடை இடையே குடும்பத்துக்குள் நடக்கும், பாசம், காதல், மோதல், பழி வாங்கல் என மற்ற விஷயங்களையும் மிதமாக காட்சிப்படுத்தியிருக்கிறார் இயக்குநர் பிரசாத் முருகேசன்.
ஒவ்வொரு கேரக்டருக்கு ஒருவித கலர் வித்தியாசத்தை தனது கேமரா கோணங்களில் மிக அழகாக வித்தியாசப்படுத்தியிருக்கிறது எஸ்.ஆர்.கதிரின் கேமரா!
”வண்டியில நெல்லும் வரும்…” ”கிடாரியே உன் போல…” என மனசு மயங்குவது பாடல்களில் மட்டுமல்ல… உலகப் படங்களில் நாம் அனுபவித்த பின்னணி இசையிலும் மயங்க வைத்து விடுகிறார் இசையமைப்பாளராக புரமோஷன் பெற்றிருக்கும் தர்புகா சிவா.
தென் மாவட்டங்களில் அதிகம் பேசப்படும் குடும்பத்துக்குள் நடக்கிற வெட்டுக்குத்து, தொழில் போட்டியால் நிகழ்கிற வன்முறையை குடும்பப் பின்னணியில் படமாக்கித் தந்திருக்கிறார் இயக்குநர் பிரசாத் முருகேசன்.
அது ஹெவி டோஸ் ஆகி விட்டதைத் தான் ரசிகர்கள் ஜீரணிப்பது கொஞ்சம் சிரமம்! அடுத்த படத்தின் டோஸை குறைப்பது கண்டிப்பான அவசியம்!
கிடாரி – ரத்தகாட்டேரி (RANK 5/2.5)