ரெய்டு – திரைவிமர்சனம் Rank 2.5/5
தமிழ் சினிமாவில் போலீஸ் கதைகள் பஞ்சமே இருக்காது அந்த வரிசையில் , ரெய்டின் கதைக்களம் மிகவும் பரிச்சயமான ஒன்று. பிரபாகரன் (விக்ரம் பிரபு, அவரது விரைப்பான பாத்திரத்திற்கு காய் கொடுத்து இருக்கு , ஒரு போலீஸ்காரர், அனைத்து கும்பல்களையும் ஒழித்து நகரத்தில் அமைதியை உறுதிப்படுத்த விரும்புகிறார். நிச்சயமாக, இது அவருக்கும் ஒரு லட்சிய கும்பல் டாலிக்கும் (ரிஷி ரித்விக்) இடையே ஒரு மோதல் என்று பொருள். ஆனால் இது படத்தில் வெளிப்படும் விதம், இது ஒரு போட்டியாக ஒருபோதும் உணரவில்லை. ஹீரோ இங்கே மிகவும் சக்தி வாய்ந்தவர், அவர் சுடும் ஒவ்வொரு முறையும் கேங்க்ஸ்டர்கள் நைபின்கள் போல் வீசுகிறார்கள், அதே நேரத்தில் அவர் மீது வீசப்பட்ட ஒவ்வொரு தோட்டாவையும் தவறவிடுகிறார் அல்லது அவர் தாக்கப்பட்டாலும் சிறிது நேரத்தில் குணமடைகிறார். துரதிர்ஷ்டவசமாக, அவரது காதல் ஆர்வத்திற்கும் இதைச் சொல்ல முடியாது. இங்கே, ஸ்ரீதிவ்யா நடித்துள்ளார், அவர் ஒரு தியாகம் செய்யும் ஆட்டுக்குட்டியின் கதாபாத்திரத்திற்குத் தேவையானதைச் செய்கிறார்.
கதையின் முன்கணிப்புத்தன்மையைக் கருத்தில் கொண்டு, இதை ஓரளவு சுவாரஸ்யமாக்குவது படத்தின் எடிட்டர் மணிமாறனிடம் உள்ளது, மேலும் அவர் காட்சிகளை குழப்புகிறது, இதனால் பார்வையாளர்கள் , வெளிவரும் நிகழ்வுகளை மட்டுமே புரிந்து கொள்ள வேண்டும். . உண்மையில், இரண்டாம் பாதியில் சில நேரம் வரை, விஷயங்கள் தற்செயலாக நடக்கும் – அல்லது அவை தோன்றும். காட்சிகளுக்கிடையே சலசலப்பான தாவல்கள் உள்ளன. கொல்லப்பட்டதாகத் தோன்றும் கதாபாத்திரங்கள் மீண்டும் தோன்றி, மீண்டும் கொல்லப்படுகின்றன. ஆனால் என்ன நடக்கிறது என்பதை நீங்கள் உணர்ந்தவுடன், விவேக் தூளில் செய்யும் கார்ட்போர்டு பார் பெல்லை பரவை முனியம்மா நிராகரித்து எறிவது போல் உணர்கிறீர்கள்.
மறுபுறம், மிகையான இசை – இப்போது, இசையமைப்பாளர் சாம் சிஎஸ் தனது எல்லா படங்களிலும் பின்னணி இசையாக ஆணி-சாக்போர்டு அதிர்வுகளைக் கொடுக்கத் தொடங்கினார் என்று தொண்டைக் கூச்சல் – நம்மை மயக்கமடைய விடாமல் தடுக்கிறது.
அதன் கதாநாயகன் செய்யும் நீதிக்கு புறம்பான பல கொலைகளை ஒரு கணம் கூட நிதானிக்காத தமிழ்ப் படம் இது. மாறாக ‘உன் தலையெழுத பிரம்மா பெண்-ல எழுதியிருந்தா நான் துப்பாக்கில எழுதுவேன்’ போன்ற வரிகள் வீரம் என்று நம்பும் வகையிலான படம்.