கதை: ஒரு இளம், அப்பாவி மற்றும் இலட்சியவாதியான சத்யா பிரகாசமான எதிர்காலத்திற்கான நம்பிக்கையில் கர்னூலுக்குச் செல்கிறார். நகரம் எப்படி ஒரு கும்பலின் பிடியில் உள்ளது என்பதில் அதிருப்தி அடைந்த அவர், ‘நோய்’க்கான ‘சிகிச்சையை’ மாற்ற முடிவு செய்கிறார்.
விமர்சனம்: மேலே எழுதப்பட்ட ஒன்-லைனர் உங்கள் மூக்கைத் தொடுவதாகத் தோன்றினால், இது உங்களுக்கான படமாக இருக்காது. ரன் அல்லது ஆவாரா போன்ற லிங்குசாமியின் முந்தைய படங்களை நீங்கள் பார்த்திருந்தால், தி வாரியரிடமிருந்து என்ன எதிர்பார்க்கலாம் என்று உங்களுக்குத் தெரியும். பிரச்சனை என்னவென்றால், படத்தின் சில அடிகள் மிகவும் பரிச்சயமானவை, மற்றவை அவ்வளவாக இல்லை.
சத்யா (ராம் பொதினேனி) ரயிலில் இருந்து புதிதாக கர்னூலுக்கு வருகிறார், உயிரைக் காப்பாற்றும் மருத்துவராக வேண்டும் என்ற கனவுகளுடன். இருப்பினும், இந்த ஊரில் ஒரு மாற்றத்தை ஏற்படுத்த வேண்டுமானால், தனது எம்பிபிஎஸ் சான்றிதழை விட அதிகம் தேவை என்பதை அவர் விரைவில் உணர்ந்தார். அவர் வாழ்க்கையில் அவரைப் பற்றி அல்லது தங்களைப் பற்றி பேச விரும்பும் இரண்டு பேர் உள்ளனர். ஒன்று அவரது காதல் ஆர்வலர், விசில் மகாலட்சுமி (கிருத்தி ஷெட்டி) என்ற ஆர்ஜே, ஹீரோவை உயர்த்துவது அல்லது அவருடன் டூயட் பாடுவது மட்டுமே அவரது ஒரே வேலை. மற்றொரு நபர் குரு (ஆதி பினிசெட்டி), கர்னூலை இரும்புக்கரம் கொண்டு நடத்தும் ஒரு கும்பல். அங்கு நடக்கும் எல்லாவற்றிலும் அவர் கை உள்ளது, உள்ளூர் போலீசார் எந்த உதவியும் செய்யவில்லை. சில மாற்றங்களைக் கொண்டு வர வேண்டுமானால், சத்யா தந்திரோபாயங்களை மாற்ற வேண்டும் என்பதை உணரும் வரை சூழ்நிலைகள் மோசமடைகின்றன. அவரை ஒரு போலீஸ் அதிகாரி ஆக்குவதற்கு என்ன தூண்டுகிறது மற்றும் அவர் நகரத்தை எப்படி ‘சுத்தம்’ செய்கிறார் என்பதுதான் கதை.
ஒரு மருத்துவர் போலீஸ்காரராக மாறுவதற்கான சதிப் புள்ளி காகிதத்தில் மிகவும் அப்பட்டமாகத் தோன்றினாலும், எம்பிபிஎஸ் பட்டதாரிகள் ஐபிஎஸ் அதிகாரிகளாக மாறிய நிகழ்வுகளும் உண்டு. சினிமா சுதந்திரத்தின் எல்லைகளை படம் தள்ளும் இடங்கள் இல்லை என்று சொல்ல முடியாது. ஒரு புதிய போலீஸ்காரர், அவர் ஒரு டிஎஸ்பியாக இருந்தாலும், கொடுக்கப்பட்ட அதிகாரத்தின் அளவு கொஞ்சம் நம்பமுடியாததாகத் தெரிகிறது. எல்லாவற்றையும் குருவுடன் இணைப்பதில் படம் கொஞ்சம் அதிகமாகவே செல்கிறது, குறிப்பாக அது இன்னும் சரியாக அமைக்கப்படாதபோது அவர் பல வணிகங்களை நடத்துகிறார். வாரியர் அக்ஷரா கவுடாவை குருவின் காதலியான ஸ்வர்ணாவாகவும் பார்க்கிறார். அவரது கதாபாத்திரம் ஏற்படுத்தியிருக்கும் தாக்கத்தைப் பார்க்கும்போது, லிங்குசாமி அதை அதிகம் பயன்படுத்தாதது ஆச்சரியம்தான். மஹாவைப் போலவே, சத்யா அல்லது குரு சம்பந்தப்படாத பல காட்சிகள் அவருக்குக் கிடைக்கவில்லை. சத்யாவின் அம்மாவுக்கும் (நதியா) இதையே சொல்லலாம். ஆனால் படத்தில் வரும் பெண்கள் யாரும் புறக்கணிக்கப்படவில்லை என்பது புத்துணர்ச்சி அளிக்கிறது.
சில கதைக்களம் மற்றும் நடிப்புக்கு வரும்போது படம் எங்கு வேலை செய்கிறது. சத்யா ஒரு எம்பிபிஎஸ் பட்டதாரி என்பதையும், அப்பாவிப் பையனாக இருந்து கடின மனிதனாக அவனது பயணம் ஈடுபாட்டுடன் இருப்பதையும் தயாரிப்பாளர்கள் வெளிப்படுத்தாமல் சிறப்பாகச் செய்துள்ளனர். இது நாம் இதுவரை பார்த்திராத ஒன்றல்ல. ஆனால் படம் உண்மையாக எங்கு ஒளிர்கிறது என்பது குருவுக்கு வரும்போதுதான். அவர் ஏன் அப்படி இருக்கிறார் என்பதைக் காட்டும் ஒரு பின் கதையை அவர் கொடுத்துள்ளார். நாம் இதற்கு முன் பார்க்காத ஒன்றும் இல்லை. ஆனால் இந்த கதாபாத்திரங்கள் லிங்குசாமியின் கதையால் மட்டுமல்ல, ராம் மற்றும் ஆதி அவர்களை நடிக்கும் விதத்தாலும் செயல்படுகின்றன. நிச்சயமாக, எல்லாவற்றுக்கும் கீழே, தி வாரியர் பழிவாங்கும் ஒரு உன்னதமான கதை என்பதை நீங்கள் உணரும் தருணங்கள் உள்ளன, ஆனால் நிகழ்ச்சிகள் உங்கள் நேரத்திற்கு மதிப்பளிக்கின்றன. தேவி ஸ்ரீ பிரசாத் OST மற்றும் BGM வழங்குகிறார், அவை ‘டிரேட்மார்க் DSP’, இப்போது நீங்கள் விரும்பினாலும் விரும்பாவிட்டாலும், அது உங்கள் ரசனையைப் பொறுத்தது.
ராம் தனது உடலமைப்பால் மட்டுமல்ல, அவரது நடிப்பிலும் சிறப்பாக பணியாற்றுகிறார். சத்யா செய்யும் போது அவரைப் பற்றிய அனைத்தும் மாறுகிறது, அவர் ஒரு சாக்லேட் பையனிடமிருந்து (உண்மையில்) வடுக்கள் உள்ள நபராக எளிதாக மாறுகிறார், மேலும் அவர் திரையில் பார்க்க மகிழ்ச்சியாக இருக்கிறார். ஆதி தனது லுங்கியை உயர்த்தும் விதத்தில் இருந்து சன்கிளாஸ் அணியும் விதம் வரை குருவிற்கு உயிர் மூச்சு விடுகிறார், மேலும் நீங்கள் அவருடன் மிகவும் வசதியாக இருந்தால், அவர் ஏன் பயப்படுகிறார் என்பதைக் காட்டுவதில் அவர் சிறப்பாக செயல்படுகிறார். கிருத்தியும் அக்ஷராவும் தங்களுக்கு வழங்கப்பட்டதை சிறந்த முறையில் வழங்குகிறார்கள், அதனால் மற்ற நடிகர்களும் செய்கிறார்கள்.
வாரியர் என்பது மசாலா நிறைந்த வணிக பாட்-பாய்லர் ஆகும், இது பாப்கார்னின் பகிரப்பட்ட வாளியில் பார்க்கப்பட வேண்டும். சத்யாவுக்கும் குருவுக்கும் இடையிலான இந்தப் போரின் ஓட்டத்தை உடைக்கும் ‘நிவாரண’ அல்லது தேவையற்ற நகைச்சுவைக் காட்சிகள் (தேவையற்ற டூயட்கள்) இல்லை. நீங்கள் விரும்பும் சினிமாவாக இருந்தால் பாருங்கள்.